Al sinds ik, Irene, me kan herinneren heb ik een liefde voor paarden. Geen vreemd verschijnsel in mijn familie. Alhoewel het paardenvirus na mijn overgrootvader een generatie oversloeg, kwam het daarna via mijn tante bij mij terecht.

De eerste keer dat ik op een ‘paard’ zat, was op de shetlander van mijn tante. Ik weet nog dat ik toen expres een extra zachte broek aan deed, omdat ik bang was dat ik de shetlander pijn zou doen.

Toen ik oud genoeg was om zelf op pad te gaan, was ik niet meer bij de paarden weg te slaan. Ik bracht dagen bij ze door en droomde van een toekomst in de paarden. Maar toen het eenmaal zover was, besloot ik een andere weg in te slaan. Ik ging rechten studeren, want dat voelde veilig voor mij. Maar het bloed stroomt waar het niet gaan kan. Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik mij al tijdens mijn studie aan het omscholen was.

Sociaal-juridisch ondersteuner, geestelijk begeleider, maatschappelijk consulent…ik zocht steeds meer de menselijke kant op. Ik merkte dat het mij goed lag, maar het gevoel om iets met paarden te gaan doen bleef trekken. Ik volgde een webinar van Simone Levie. Haar woorden die bij mij bleven hangen waren: ‘Begin voordat je er klaar voor bent!’ Ik lag er een nacht over na te denken en de volgende ochtend registreerde ik meteen de domeinnaam Horse In2ition.

Mijn hippische carrière

Opleiding